رسوایی؛ نتیجه تجسّس و عیب جویی

«إِسْحَاقَ بْنِ عَمَّارٍ قَالَ سَمِعْتُ أَبَا عَبْدِ اللَّهِ ع یَقُولُ قَالَ رَسُولُ اللَّهِ ص یَا مَعْشَرَ مَنْ أَسْلَمَ بِلِسَانِهِ وَ لَمْ یَخْلُصِ الْإِیمَانُ إِلَى قَلْبِهِ لَا تَذُمُّوا الْمُسْلِمِینَ وَ لَا تَتَبَّعُوا عَوْرَاتِهِمْ فَإِنَّهُ مَنْ تَتَبَّعَ عَوْرَاتِهِمْ تَتَبَّعَ اللَّهُ عَوْرَتَهُ وَ مَنْ تَتَبَّعَ اللَّهُ تَعَالَى عَوْرَتَهُ یَفْضَحْهُ وَ لَوْ فِی بَیْتِهِ.»

الکافی (ط – الإسلامیه)، ج‏۲، ص۳۵۴

امام صادق علیه السلام فرموده‌اند که پیامبر اسلام صلی الله علیه و آله فرمودند: اى گروهى که به زبان اسلام آورده و ایمان به دلش نرسیده! مسلمانان را نکوهش نکنید و عیوب آنان را جست‌وجو نکنید؛ زیرا هر که عیوب آن‌ها را جست‌وجو کند، خداوند عیوب او را دنبال کند و هر که خداوند عیبش را دنبال کند، رسوایش کند گرچه در خانه‏اش باشد.