در مکتب استاد (مجموعه ۱۵ جلدی)

مرحوم علامه «علی اصغر کرباسچیان» در سال ۱۳۳۴ هجری شمسی، پس از دورانی متمادی که در خودسازی و علم‌اندوزی گذراند، حوزه قم را به مقصد تهران -خاستگاه نخستین خود- ترک کرد و صاحب‌دلانه، رخت از خانقاه خویشتن‌بانی فراکشید و از مدرسه آدم سازی سر برآورد.

دوران پرمشقت اولیه تأسیس دبیرستان علوی، به سال های پرشور تلاش و پشتکار برای بالندگی این نهاد پیوند خورد و ثمره آن پس از نزدیک به نیم قرن، فارغ التحصیلانی بود که اکثر آنها را مردانی عالم و مهذب تشکیل می دهند. الگوی علوی نیز، سبب شد تا بسیاری مدارس دیگر، دختران و پسران این مرز و بوم را در حلقه تعلیم و تربیت مدرن بر بستر بینش و منش دینی بنشانند و بدین سان، بی شمار مدارسی به دست شاگردان و دانش آموختگان مستقیم و غیرمستقیم علامه پای گرفتند.

استاد علامه کرباسچیان، از ابتدا بدین نکته هوشیار بود و دیگران را نیز تنبه و هشدار می داد که: «تا معلم خوب نداشته باشیم، نمی توانیم مدرسه ای خوب و اثربخش فراهم سازیم!» و همواره از این تمثیل بهره می جست که: «بیمارستان مجهز و زیبا اگر فاقد پزشک متخصص باشد، ساختمانی بی فایده بیش نیست». از این روی، همواره به تربیت نیروهای کادر مدارس تأکید و سفارش می کرد و بر کارآمد بودن معلمان (چه از نظر علمی و چه از حیث خصائص و ویژگی های اخلاقی) پای می‌فشرد.

از همان آغاز تأسیس دبیرستان علوی، مرحوم علامه این طرفه نکته را مد نظر خویش قرار داد و با تشکیل کلاسهای منظم برای معلمان و نیز تمهید دوره های آموزشی برای کسانی که بدین جامه خویشتن می آراستند، عملا در درون مدرسه، دوره های تربیت معلم را برقرار کرد. دقت و عنایت استاد بر کارآمدی آموزگاران و مربیان به حدی بود که تنها بدان چه گفته شد بسنده نمی کرد؛ بلکه به گونه ای آهسته و پیوسته، هم گفت‌و‌گوهای خصوصی با مربیان را به فراخور حال هریک برقرار می داشت و هم به مناسبت های مختلف در نشست های عمومی با دبیران سخن می گفت و گاه، به تبادل آراء و اندیشه ها می پرداخت. این گردهمایی، به حق غنیمتی بود که معلمان و مربیان موقع شناس و زیرک، مغتنم اش می دانستند و در کار عملی تعلیم و تربیت با شاگردان به صحنه ظهور و تجلی در می آمد.

یکی از گفتارهای استاد، در حلقه های معلمان طی مجلداتی در معرض استفاده علاقه‌مندان، به خصوص جامعه ی مربیان و معلمان محترم، این میراث داران انبیاء الاهی، قرار گرفته و امید است که جوهر نهفته در این گفتارها -که به شمیم عشق و شور تعلیم آمیخته و آکنده است- در مشام جست‌و‌جوگر راهپویان صحنه علم و عمل مفید افتد.