مواردی که پدر یا مادر احتمال عقلایی می‌دهد که طفل یا فرزند بالغ به این گناهان^[۱] مبتلا شده، آیا مجاز به تجسّس می‌باشد؟ در فرض جواز آیا این پی‌گیری برای رسیدن به اطمینان واجب و لازم است؟ اگر این پی‌گیری مستلزم «غیبت»، تحت فشار گذاشتن و اذیّت طفل، تصرّف در اموال او یا حتّی ضرب و شتم از سوی آنان باشد، جایز است یا خیر؟ اگر همین احتمال را مربّی نسبت به طفل یا فرد بالغی که تحت تربیت اوست بدهد، آیا موارد فوق‌الذّکر جایز هستند؟

ادامه مطلب …