در چه مواردی «غیبت» کردن جایز است؟

– متجاهر به فسق، یعنی کسی که آشکارا و علنی گناه می‌کند که «غیبت» کردن از او در همان گناه جایز است؛

– «غیبت» کردن مظلوم از ظالمی که بر او ظلم کرده، نسبت به آن ظلم؛

– در مورد مشورت که اظهار عیب به قصد نصیحت مشورت‌کننده، در حدّی که نصیحت محقّق شود، جایز است؛

– «غیبت» بدعت‌گذار در دین و کسی که موجب گم‌راهی مردم می‌شود؛

– «غیبت» برای اظهار فسق شاهد، یعنی اگر کسی که شهادت می‌دهد فاسق است، «غیبت» او به اظهار فسق او، برای آن‌که به شهادت او حقّی ضایع نشود، جایز است؛

– «غیبت» کردن از شخصی برای دفع ضرر از جان یا عرض یا مال آن شخص؛

– «غیبت» کردن از گناه‌کار به قصد بازداشتن او از آن گناه، در صورتی که به غیر آن بازداشتن او ممکن نباشد.^[۱]

[۱] وحید خراسانی، استفتائات پایگاه اطّلاع‌رسانی، س ۴۹۰٫